tie (rokers, diabetici, enz.) is vrij gemakkelijk. De risicostratificatie
van een individuele patiënt die (nog) geen klinische antecedenten
van CV-ziekte vertoont, is meestal veel complexer. Het toekom-
stige CV-risico van een patiënt bepalen en dit risico afwegen tegen
de voor- en nadelen van preventie met geneesmiddelen is vaak
gebaseerd op onvolledige informatie verkregen aan de hand van
een risicobepaling volgens Framingham of SCORE. Deze evalua-
tieschalen zijn weinig performant, vooral als ze worden gebruikt
om het risico van jonge patiënten te evalueren (1-3).
ma-mediacomplex (intima-media thickness of IMT) bijkomende
informatie verschaffen waarmee de patiënt overtuigd kan worden
van het nut van een behandeling, en waarmee zijn therapietrouw
verbeterd kan worden. De twee klinische scenario's waarin een
meting van de iMT het duidelijkste voordeel zou bieden, zijn die
van een patiënt met een gemiddeld risico (10-20% op 10 jaar) of
die van een jonge patiënt met één risicofactor, die volgens de Fra-
mingham-score een laag risico loopt (< 10% op 10 jaar).
CV-ziekte weerspiegelen, gaan decennia van onopgemerkte wijzi-
gingen van de wand van de aders vooraf. De eerste morfologische
afwijkingen van de wand van de aders kunnen worden gevisua-
liseerd aan de hand van een echografie in B-modus. Deze niet-in-
vasieve techniek met hoge resolutie is zonder gevaar en gemakke-
lijk toe te passen. Ze maakt het bovendien mogelijk om de eerste
stadia van atherosclerose te visualiseren.
de holte van het bloedvat en eindigt aan de grens die de media
scheidt van de (tunica) adventitia. Deze ruimte wordt met de
leeftijd dikker, maar het proces verloopt sneller in aanwezigheid
van risicofactoren voor atherosclerose, in het bijzonder arteriële
hypertensie en genetische factoren. Daarom is deze meting zo nut-
tig om een onderscheid te maken tussen normale veroudering en
subklinische atherosclerose.
op een later stadium van vasculaire aantasting en moet worden
onderscheiden van een verdikking van het intima-mediacomplex.
grensd door twee evenwijdige lijnen, waarvan er één het grensvlak
vormt tussen de vaatholte en de intima en de andere het grensvlak
tussen de media en de adventitia (
structuur van meer dan 0,5mm dik of meer dan 50% van de aan-
grenzende iMT die uitstulpt in de vaatholte, of wanneer de iMT
een dikte bereikt van 1,5mm (
zo loodrecht mogelijk op de as van het bloedvat staan. De meting
moet worden uitgevoerd met een zo hoog mogelijke resolutie en
dus ultrasone emissiefrequentie (> 7MHz). Ook de beeldfrequen-
tie moet aangepast zijn (> 25Hz). De iMT wordt gemeten op de