toegespitst op de strijd tegen bacteriën aangezien ze ver-
antwoordelijk zijn voor een belangrijke morbiditeit en
te leven en hebben andere levensvormen nodig om te overleven,
maar dit gebeurt zeker niet altijd pathogenetisch. De cyanobac-
terie of blauwalg bijvoorbeeld is ondertussen meer dan 4 miljoen
jaar oud en nog steeds op aarde aanwezig. Ze vond een manier
om zonne-energie op te slaan en verbranding van deze reserves
leverde ook 's nachts energie op. Verder ontwikkelde ze processen
als fermentatie en respiratie die men nog terugvindt bij eukaryo-
ten en planten. De bacterie was er eerst en daarna kwam de mens,
die echter vanaf het begin werd gekoloniseerd.
dat ze geen kern hebben. Ze bezitten een beperkt aantal genen (500-
5000) en door het gebrek aan reserves zijn ze verplicht om in ge-
meenschap leven. Ze kunnen zich beter aanpassen dan wij aan een
veranderende externe omgeving. Eukaryoten daarentegen hebben
een veel groter genoom en kunnen gemakkelijk op zichzelf over-
leven. Bacteriën zoals mitochondria of chloroplasten, die zich ge-
durende vele miljoenen jaren aanpasten aan symbiose met eukaryo-
ten, bevatten zeer weinig proteïne-coderende genen. Dat is ook het
geval voor de obligaat in symbiose levende microben bij insecten,
Carsonella en Sulcia, die slechts ongeveer 200 proteïne-coderende
genen hebben. Het probleem ligt bij de vrij levende bacteriën. Veel
van de potentieel pathogene bacteriën, klebsiella, Salmonella, E
Coli en bacteroides fragilis hebben grote genomen, meer reserve en
zijn voor hun overleving niet afhankelijk van symbiose. De kans
gen die noodzakelijk zijn voor het leven."
metabool orgaan werken. in het proximale colon worden
onverteerde substraten door bacteriën omgezet tot korteke-
tenvetzuren die geabsorbeerd kunnen worden. in het distale
colon, waar er nog weinig vezelsubstraat voor handen is, bestaat
de voornaamste bacteriële activiteit uit anaerobe degradatie
van proteïnen. De darmmucosa is tevens het venster waardoor
het immuunsysteem naar de externe wereld kijkt. infecties en
vaccinaties bepalen ook de ontwikkeling en werking van het
immuunsysteem, maar dit is een vrij sporadisch gebeuren. Het
immuunsysteem leert vooral zeer veel van de diversiteit van ge-
gevens uit het gastro-intestinaal stelsel. Er zijn in-vitrogegevens
die aantonen dat beslissingen over hoe het adaptieve immuun-
systeem omgaat met bacteriën afhankelijk zijn van de microbiële