zijn deze vergelijkende studie op regelmatige
basis te herhalen in een maximaal aantal zie-
kenhuizen om zo een meer betrouwbaar beeld
te krijgen van de ziekenhuissector. Het KCE
erkent dat "de gegevens sterk variëren en het
aantal observaties gering is", maar dat het des-
ondanks "de beste ramingen zijn die momenteel
voor België beschikbaar zijn." Het Federaal Ken-
niscentrum voor de gezondheidszorg wil op
regelmatige basis de studie overdoen en hoopt
in de toekomst op een grotere medewerking
van de ziekenhuizen.
radiologie, artsen overbetaald worden. Als dat zo zou zijn, zou ik het weten. Men moet er echter op wijzen dat in de radiologie
"het honoraria van de radioloog" de volledige radiologische prestatie betaalt: de aankoop van de machine, de onderhoudskosten
van het apparaat, het paramedisch personeel, enz. Een scanner kost een miljoen euro en men moet één arts en twee technici
hebben om het te laten draaien, reken daarbij de lonen en de indexeringen van de lonen van het paramedisch personeel, het
onderhoudscontract van het apparaat dat kan oplopen tot 70.000 euro per jaar, enz. De publieke opinie kan de indruk krijgen
dat radiologen zeer goed betaald zijn, maar zou zich ook de vraag moeten stellen hoeveel een ziekenhuisbehandeling kost en
hoe dat gefinancierd wordt. Vermits de patiënten amper iets betalen, zijn ze zich niet bewust van het geluk dat ze hebben in
België te wonen en makkelijk toegang te hebben tot zeer gesofisticeerde apparaten. Wanneer hij 12 euro remgeld betaalt,
beseft de patiënt niet dat het onderzoek de maatschappij in werkelijkheid 300 euro kost. Daarom is het belangrijk de patiënt te
informeren en te responsabiliseren.
niscentrum voor de Gezondheids-
zorg een rapport waarin de reële
werd bekendgemaakt. Een van de factoren
die de kostprijs bepalen, is het inkomen van
de specialist. Hoewel dat zeker niet het opzet
van de studie was, bleek er ook uit dat er
grote verschillen bestaan in de inkomens van
specialisten, niet alleen tussen de verschillen-
de specialismen, maar ook tussen gelijkaar-
dige specialisten uit de verschillende gewes-
ten. Gevraagd naar een reactie, voegt dr. Yves
Louis daar meteen nog een derde verschil aan
toe. "Ook binnen de regio's bestaan er grote
verschillen. Ik denk dan met name aan de Brus-
selse regio." De gevolgde politiek inzake sup-
plementen verschilt daar vaak heel sterk.
van de verschillende specialismen, ontkent
dr. Louis niet, en dat hoeft voor hem in se
ook geen probleem te zijn. "Ik ben er geen
voorstander van om alle verschillen volledig
af te toppen", stelt hij. "Bij de bepaling van de
honoraria moet de overheid met verschillende
factoren en met de specifieke karakteristie-
ken van elk specialisme rekening houden: de
werkdruk, de tijd die de specialist aan een taak
besteedt, de intensiteit, de competentie van de
arts en de personeelskosten. Ook het medico-
legale aspect mag niet vergeten worden. Voor
een kinderarts die `s nachts voor een kind naar
de dienst spoedgevallen geroepen wordt en
stelt, kunnen de gevolgen erg groot zijn. Ik be-
sef wel dat het heel moeilijk is om dit allemaal
te becijferen."
erelonen mag volgens dr. Louis niet te zwart-
wit gevoerd worden. "Een aantal van de spe-
cialismen met de hoogste inkomsten ik denk
dan aan radiologie, klinische biologie en ne-
frologie worden vaak ook gebruikt om voor
een stuk de financiering van de ziekenhuizen
rond te krijgen. Alleen al daarom zou het geen
goede zaak zijn om de ziekenhuizen in de me-
dicomut op te nemen. Zij worden dan rechter
en partij", aldus de Oost-Vlaamse kinderarts.
"Door opeenvolgende besparingen, waarbij
een aantal specialismen geen indexering kre-
gen, is er eigenlijk al een vorm van herijking
bezig", stelt dr. Louis vast. "Het is overigens
wel een probleem dat de overheid steeds via
de indexering probeert te besparen. Dat is
immers een bedrag dat we voorgoed kwijt zijn.
Omdat het steeds om relatief kleine bedragen
gaat, reageert het medisch korps er echter niet
altijd op."
tussen identieke specialisten in Vlaanderen
en Wallonië is volgens dr. Louis historisch
minder supplementen aangerekend. Dat heeft
ook te maken met het feit dat de Vlaamse
ziekenhuizen, in meerderheid behorend tot de
christelijke zuil, financieel sterker staan dan de
Waalse ziekenhuizen, waar er meer openbare
instellingen zijn." Dat Vlaanderen minder ge-
neigd is supplementen te accepteren, baart
dr. Louis overigens zorgen wanneer het tot
een regionalisering van de zorg zou komen.
"Het risico is reëel dat de Vlaamse overheid de
supplementen zal afschaffen en in de plaats
daarvan enkele vage beloftes doet, die daarna
in voor de Vlaamse specialist. Ik merk nu al dat
de Vlaamse overheid ons wel uitnodigt, maar
eigenlijk niet naar ons luistert. Nochtans zijn
we democratisch verkozen. Aanvaardt men ons
misschien niet omdat de verkiezingen federaal
georganiseerd worden?", besluit dr. Yves Louis
zijn bedenkingen met een vraag.
specialismen en tussen dezelfde specialisten uit verschillende regio's.
Dat bleek onlangs uit een studie van het KCE. Dr. Yves Louis, voorzit-
ter van het Vas Oost- en West-Vlaanderen, meent dat de opeenvol-
gende besparingsrondes voor een vorm van herijking zorgen: "Ik vind
ook niet dat de verschillen volledig afgetopt moeten worden."
met verschillende factoren en met de specifieke
karakteristieken van elk specialisme rekening houden.