op de zorgprogramma's cardiale
pathologie hebben niet meteen
huis als het onze, dat een zorgprogramma A en
geen zorgprogramma B heeft. Voor het zorg-
programma A verandert er immers niet veel",
zegt dr. De Bondt. Toch heeft de nieuwe re-
gelgeving ook zijn impact op regionale, niet-
van de minister inzake revalidatie zou men
kunnen opmaken dat de overheid denkt dat er
in ons type ziekenhuis geen adequate revalida-
tie gebeurt. Dat is uiteraard niet correct. Ook
bij ons wordt de patiënt kwalitatief opgevolgd.
Wij vullen dat op een andere, maar daarom
niet minder goede manier in. Samenwerkings-
verbanden inzake revalidatie tussen een A- en
moeten worden. A-centra zouden onder aus-
piciën van een B-centrum moeten kunnen
werken. Daar moet dan uiteraard de nodige
financiering tegenover staan."
A op te waarderen, vervolgt dr. De Bondt.
Maar wil men daar echt werk van maken, dan
moet de overheid er wel willen in investeren.
Ons ziekenhuis werkt samen met het UZA
in Antwerpen. Dat verloopt goed, maar kan
uiteraard steeds beter. Het voorstel om pro-
cedures uit te werken om de samenwerking
tussen zorgprogramma A en B te stroomlijnen,
kan dus zeker geen kwaad, maar het mag niet
leiden tot meer administratie, tot meer pape-
rassen voor de A-centra", uit Joris De Bondt
een vrees.
programma B vertrekt vanuit een minimaal
aantal interventies om zo een kritische massa
te bereiken, vindt dr. De Bondt logisch. Hij
wijst er wel fijntjes op dat sommige B1- en
B2-activiteiten ook door cardiologen van
kleinere ziekenhuizen voldoende vaak wor-
den uitgevoerd. "Een van onze collega's haalt
zo makkelijk het minimumcriterium voor het
aantal PTCA's (percutane transluminale
B-programma."
bij de onderhuidse vrees van Laurette Onke-
linx dat de nieuwe regeling ertoe zal leiden
dat de indicatiestelling `iets soepeler' wordt
waardoor een aantal zorgprogramma's B1
verschuiven naar B2. "Wanneer de kosten
hierdoor toenemen, wordt meestal lineair
bespaard en zijn het de `gewone' cardiologen
die proportioneel meer moeten inleveren. Men
heeft altijd de mond vol van de herwaardering
van de intellectuele prestatie, maar op deze
manier komt daar weinig van in huis. Je kan
je ook de vraag stellen of er bij wijze van
spreken op elke hoek van de straat een zorg-
programma B2 moet worden aangeboden. In
Antwerpen alleen al zijn er vier verschillende. Is
dat nodig? Ik zeg niet dat ze allemaal moeten
samengaan, want een beetje concurrentie kan
ook geen kwaad, maar vier is misschien net van
het goede te veel. Voor de expertise zou het in
elk geval beter zijn om een aantal centra sa-
men te brengen, maar dat zijn beslissingen die
op directieniveau moeten worden genomen,
en daar speelt het financiële plaatje ongetwij-
feld in mee."
`cardiale pathologie' spreekt het KB over het
vervoer van patiënten van ziekenhuizen met
een zorgprogramma A naar instellingen met
een zorgprogramma B. "Volgens de overheid
moet dat voor de patiënt gratis zijn. Uiteraard
moet er wel iemand dat betalen. De overheid
moet hier over de brug komen. Wil de overheid
ook op dit vlak besparen, dan moet ze eerst
investeren, aldus dr. De Bondt. Er bestaan
systemen waarbij in de MUG een EKG kan wor-
den genomen, die vervolgens doorgestuurd
wordt naar de smartphone van de cardioloog.
Die ziet meteen of de patiënt in het eigen zie-
kenhuis kan worden geholpen of hij naar een
B-centrum moet worden doorverwezen. De
eerste diagnose is erg belangrijk: om bepaalde
zaken niet te missen, maar ook om geen on-
nodige (en kostelijke) onderzoeken te moeten
uitvoeren. Zo'n systemen zijn echter erg duur.
Ziekenhuizen zijn dan ook vaak niet happig om
deze systemen, die bovendien patiënten uit het
eigen ziekenhuis weghouden, te kopen."
andere anomalie. "Wanneer een patiënt voor
een ambulante coronarografie in een A-
ziekenhuis binnenkomt en daar volledig voor-
bereid wordt op de ingreep om vervolgens naar
het B-ziekenhuis vervoerd te worden, heeft
het eerste ziekenhuis wel kosten, maar geen
inkomsten. Misschien kan de minister er aan
denken om hier te voorzien in een zeker for-
fait", besluit dr. De Bondt zijn analyse van de
zopas verschenen Koninklijke Besluiten met
de opmerking dat "de mortaliteit in A- en B-
centra identiek is en dat het vooral belangrijk is
de patiënt snel te kunnen opnemen."
van de straat een
B-centrum zijn?"
deze stralingsdosis te bereiken
het Belgisch Staatsblad verschenen, bevatten zeker positieve pun-
ten. "Het is goed om een procedure te hebben voor de samenwerking
tussen A- en B-centra. Hopelijk leidt dat echter niet tot meer adminis-
tratie voor de A-centra", zegt dr. Joris De Bondt, die als cardioloog
verbonden is aan het Heilig-Hartziekenhuis in Lier. Een echte her-
waardering van het zorgprogramma A ziet hij er echter niet in.
eneeskunde