het slechts in 20% om lumbosacrale en in 10% om craniale zenuwaan
tasting gaat.
in jonge kinderen (typisch < 6 maanden) gaat het in 60% van de geval
len om een primaire herpetische gingivostomatitis veroorzaakt door
herpessimplexvirus type 1. klinisch gaat dit gepaard met koorts, pijn
in de mond door erosies en slecht ruikende adem, doch het kan zich
ook asymptomatisch of als een milde faryngitis manifesteren. primaire
cutane herpes simplex type 1 kan over het ganse lichaam voorkomen,
doch is meest frequent ter hoogte van het gelaat en de bovenste le
dematen. het kan hierbij gaan om een herpes labialis (20%), herpes
keratitis (810%) en herpetic whitlow ter hoogte van de vingers (10%,
frequent bij duimzuigers). in geval van herpes genitalis betreft het een
herpes simplex type 2infectie die eerder voorkomt bij adolescenten
en jongvolwassenen. bij beide herpessimplextypes kunnen er recur
rente gevallen optreden nadat het virus zich in de zenuwganglia heeft
genesteld (meest frequent bij herpes labialis). klinisch zien we steeds
gegroepeerde blaasjes op een erythemateuze bodem. bij uitgebreide
gevallen is oraal acyclovir de aangewezen behandeling in een dosis
van 2040mg/kg/d bij kinderen en liefst binnen de 72 uur na de eerste
symptomen te starten.
virussen resulteren niet in keratinocytdestructie doch induceren kerati
nocytproliferatie met goedaardige tumoren tot gevolg.
het gaat hier om een benigne, zelflimiterende poxvirusinfectie geken
merkt door koepelvormige papels met centrale depressie (umbilica
tie) vnl. t.h.v. de romp en flexurale regio's. behandeling bestaat o.a.
uit curettage, cryotherapie, doch er is nog steeds controverse of een
behandeling überhaupt nodig is gezien het zelflimiterende karakter
(spontane resolutie na 6 maanden tot 5 jaar). hoewel 5% imiquimod
crème enkel geregistreerd is voor gebruik bij volwassenen, wordt in de
literatuur vermeld dat het een veilige en effectieve behandeling is voor
er tot op heden met randomized controlled trials nog geen enkele over
tuigend effectieve behandeling voor mollusca kan worden naar voor
geschoven (13).
hiermee bedoelen we de verschillende hpvgeassocieerde wratten,
zoals de klassieke verruca vulgaris (vnl. hpv type 2), de verruca plantaris
(o.a. hpv type 1, 4, 60, 63, 65), de verruca plana (o.a. hpv type 3,10) en
de condylomata acuminata (o.a. hpv 6, 11, 16). ze zijn zeer frequent bij
kinderen. tegen de leeftijd van 11 jaar zal 5% van alle kinderen ermee
geconfronteerd zijn. dun gesteelde filiforme wratjes komen typisch
voor bij kinderen en vnl. in het gelaat (neus, oogleden, lippen). vaak
verdwijnen wratten spontaan binnen de 2 jaar, doch wanneer ze per
sisteren (in ongeveer 1/3 van de gevallen) kunnen ze wel de oorzaak
zijn van lokale pijnklachten. het is belangrijk om aan de patiënt duide
lijk te maken dat wratten nog steeds moeilijk te behandelen zijn en
dat meestal meerdere behandelingen noodzakelijk zijn. bij kinderen
gaat de voorkeur qua behandeling uit naar pijnloze opties, gezien het
benigne karakter. bereidingen op basis van salicylzuur krijgen dan ook
de voorkeur boven cryotherapie. er bestaat ook een pijnloos alterna
tief, gebaseerd op een oxidatieve reactie van salpeterzuur met nitraat.
bovendien blijkt uit systematische reviews dat cryotherapie geen betere
resultaten geeft dan topische salicylzuurbereidingen (14). voor genitale
wratten is een 5% imiquimodcrèmebehandeling beschreven, hoewel
deze, zoals reeds vermeld, enkel bij volwassenen geregistreerd is.
aureus en streptococcus pyogenes.
door stafylococcus aureus of (minder frequent) streptococcus pyogenes.
Impetigo contagiosa betreft de klassieke variant waarbij kleine vesikels
tot pustels snel evolueren tot goudgele plaques, vnl. t.h.v. het gelaat en