ziekenhuisspecialisten en wijst op regionale verschillen.
Teneinde een handleiding op te stellen die het mogelijk en makkelijker moet maken de prijzen
van ziekenhuisinterventies vast te stellen, gebaseerd op reële kosten (1), heeft het Federaal
Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) de consultants van Deloitte gevraagd een
onderzoek te doen bij de ziekenhuizen om op een anonieme manier de gemiddelde kostprijs
te berekenen van een halve dag werk door een specialist, en dat voor alle specialiteiten. Veel
ziekenhuizen weigerden aan het onderzoek deel te nemen. Het KCE oordeelde desalniettemin dat
de gegevens van 1.511 specialisten, actief in 11 ziekenhuizen, volstonden om een betrouwbare
schatting te maken.
De studie onthult dat een ziekenhuisarts gemiddeld 460 euro aan honoraria incasseert voor een
halve dag werk, na aftrek van de bedragen die hij aan het ziekenhuis terugbetaalt. Dit inkomen
varieert sterk naargelang van de specialiteit, maar ook van het ene ziekenhuis tegenover het
andere. Voor een cardioloog bedraagt het honorarium bijvoorbeeld 449,52 euro, voor een
dermatoloog 263,189 euro, voor een pneumoloog 351,55 euro en voor een nefroloog 862,24
euro. Werkt deze laatste in Vlaanderen, dan verdient hij gemiddeld 2,8 maal zoveel als zijn collega
die in het zuiden van het land werkt.
Al werden deze bedragen in het lang en het breed becommentarieerd in de algemene pers,
ze komen nog steeds niet in de buurt van de uurlonen die sommige voetballers incasseren.
regionalisering van de
gezondheidszorg voor
ziekenhuizen in de rode cijfers
kinderoncologie
gaat het onderzoek uit?
wenste incidenten. Dit universum van bloed en tranen, rijk aan emoties, fascineert de massa en inspireert een recordaantal succes-
volle televisieseries, maar levert ook pseudodocumentaire derivaten op ter meerder eer en glorie van pseudohelden, verspreid onder
de ambigue noemer "docu-fictie".
Het relaas van incidenten als ziekenhuisdrama's maakt verspreiders van geruchten gelukkig. Ze maken ook uitgevers van gedrukte of
audiovisuele media blij. Crisissen duiken abrupt op en de impact is heel variabel en onvoorspelbaar zowel naar intensiteit als naar duur.
De echo ervan in de media is niet noodzakelijk proportioneel in vergelijking met de ernst van de gebeurtenis.
Sommige crisissen (natuurlijke of industriële catastrofes, volksopstand, moorden, explosies, branden) vinden hun oorsprong in de om-
geving van het ziekenhuis. Andere (nosocomiale epidemieën, diagnostische fouten, besmet of slecht materiaal, schending van regels
en procedures, hospitalisatie van beroemdheden, financiële rampen) zijn het gevolg van een dysfunctie binnen het ziekenhuis.
Voor de verantwoordelijken van het ziekenhuis is het bij elke beschuldiging uiteraard essentieel rigoureus de feiten vast te stellen en
de journalisten snel van antwoord te dienen. Helder, zonder omwegen noch uitvluchten. De voorbereiding van de communicatie in
crisissituaties maakt integraal deel uit van het MASH-plan. Dat wordt bij voorkeur uitgewerkt met een fris hoofd: hoe de rollen ver-
delen, de boodschap vereenvoudigen en verduidelijken, oefenen in geschreven en audiovisuele communicatie, met tact en soberheid
rekenschap geven, erover waken dat de patiënten en het ziekenhuispersoneel actief beschermd worden.
Ga ook niet naïef te werk: een quote op radio of televisie duurt zelden langer dan 90 seconden en laat weinig ruimte voor pedagogie
of nuance. Schandalen in de gezondheidssector doen papier en zendtijd verkopen en blijven daarom begeerde prooien in onze onge-
Maîtrise en Management des Institutions de Santé et de Soins (MMISS)
S0062
Diabetes type 2