monitoring in de toekomst?
datete versie is gepubliceerd in 2011 (1), wer-
den door verschillende sprekers aangehaald.
Ambulante meting van de bloeddruk gedu-
rende 24 uur neemt een steeds belangrijkere
plaats in de klinische strategie in. De experts
uit Groot-Brittannië zijn van mening dat
wanneer op consultatie een bloeddruk van
140/90mmHg of hoger wordt gemeten, een
tweede meting moet plaatsvinden voordat
de patiënt het kabinet verlaat. Zodra zowel
de eerste meting als de tweede meting hoger
is dan 140/90mmHg moet aan de patiënt
een ambulante 24u-bloeddrukmeting worden
voorgesteld om de diagnose `hypertensie' te
bevestigen.
dan 135/85mmHg is een jaarlijkse controle
gewenst. Als deze parameter hoger dan of
gelijk aan 135/85mmHg is, lijdt de patiënt aan
hypertensie en zou een farmacologische be-
handeling moeten worden overwogen (should
be considered). Als de bloeddrukwaarden hoger
dan of gelijk aan 150/95mmHg zijn, zou een
farmacologische behandeling moeten worden
aangeboden (should be offered).
het cardiovasculaire risico beter worden inge-
schat: er is namelijk een verband vastgesteld
tussen de variabiliteit van de bloeddruk en
het risico op cardiovasculaire gebeurtenissen.
gedaan om de impact van de verschillende
geneesmiddelenbehandelingen op die varia-
biliteit te evalueren. Volgens de gegevens van
NICE zouden calciumantagonisten in dit kader
nuttig kunnen zijn. Oudere hypertensiepatiën-
ten hebben de meeste kans op een verhoogde
variabiliteit van de systolische bloeddruk. De
opinie van de Engelse experts, die de calci-
umantagonisten al als voorkeursbehandeling
bij personen ouder dan 55 jaar beschouwden
(Figuur 1), wordt hierdoor ondersteund.
nieuws onder de zon
140/90mmHg bij patiënten jonger dan 80
vanaf 80 jaar.
teem vormen de hoeksteen van de behande-
ling. Specialisten rechtvaardigen de voorkeur
voor de combinatie renine-angiotensine-inhi-
bitor en calciumantagonist als tweede stap in
de behandeling, voornamelijk op basis van de
resultaten van de ACCOMPLISH-studie (2).
Als het behandelingsschema ook een diure-
ticum vereist, verdient echter indapamide of
chloortalidone (Figuur 1) de voorkeur boven
een hydrochloorthiazide. De reden is dat de
grote outcome studies voornamelijk met de
2 eerst genoemde diuretica gebeurd zijn, en
lingen op het vlak van diagnostische en therapeutische aanpak aan
bod. Maar op het programma stonden ook meer specifieke thema's
over de richting die de verschillende onderzoekspistes uitgaan: ge-
netica, de verbanden tussen elektrolytenstoornissen en hypertensie,
de hypothalamus als kruispunt tussen hypertensie en zwaarlijvig-
heid, de rol van de syncytiotrofoblast in pre-eclampsie of die van
T-lymfocyten in aldosterone-geïnduceerde hypertensie.
Clinical Experience.