de kay>p ve atrofiyle seyreden bir hastal>k sürecidir.
den, aksiyon potansiyeli iletiminde en etkin olan> myelindir. Bu myelinli liflerde bulunan s>çra-
y>c> iletim özelli¤ine ba¤l>d>r.
gin fizyopatolojik farklar bulunur.
ay>rmak mant>kl> görünmektedir (Tablo 9.1).
kolizm takip eder. Buna karfl>n dünya çap>nda lepra birinci s>radad>r. Nöroloji hastalar> içinde
ise Guillain-Barré sendromu (GBS) baflta gelir. Pahal> ve ayr>nt>l> incelemelere karfl>n, olgular>n
önemli bir k>sm>nda etyoloji tayin etmek mümkün de¤ildir. Bindokuzyüzseksenli y>llarda yap>-
lan 2 çal>flmada hastal>k nedeni saptanamayan olgular>n oran> %13 ila 24 aras>nda bildirilmifltir.
Bu rakamlar, periferik nöropati nedenini tan>mlamak için sural sinir biopsisinin yayg>n olarak
kullan>ld>¤> merkezlerden bildirilmifltir. Bindokuzyüzaltm>fllarda söylenen %56 ila 70 lik oranla
k>yasland>¤>nda, nedeni bilinmeyen olgularda bir azalma oldu¤u dikkati çekmektedir. Bu du-
rum bellibafll> dört etkenle aç>klanabilir: (a) elektrofizyolojik yöntemlerde geliflme nedeniyle ak-
sonal-demyelinizan nöropati ayr>m>n>n daha iyi yap>labilmesi, (b) GBS gibi inflammatuar nö-
ropatilerin "bilinen" bir neden olarak s>n>flanmas>, (c) monoklonal gammopati ve paraneoplas-
tik süreçlerin bir nöropati nedeni olarak kabul görmesi, ve (d) periferik nöropati incelemesinde
sinir biopsisinin daha fazla kullan>lmas>.
lamakt>r. Nöropatiye ait en önemli belirtiler güçsüzlük, tüm duyu modalitelerinde kay>p, ref-
lekslerde azalma veya al>namama ve trofik de¤iflikliklerdir. Bunlar>n aras>nda periferik nöropa-
ti aç>s>ndan en önemli ipucu duyu kayb>d>r.