tidisciplinair onderzoeks- en ontwikke-
lingsdomein waarin nieuwe materialen
en nieuwe hulpmiddelen worden ver-
vaardigd met middelen of technieken die
het mogelijk maken de materie te struc-
tureren tot op atomisch, moleculair of
supramoleculair niveau'. Nanomateria-
len zijn `materialen die geheel of gedeel-
telijk zijn samengesteld uit nano-objec-
ten die hen de verbeterde of specifieke
eigenschappen verlenen van de nanome-
trische dimensie'. We onderscheiden drie
grote families van nano-objecten:
- nanodeeltjes of ultrafijne deeltjes
is dan 100nm;
dimensie groter is dan 100nm;
zijn dan 100nm.
OVERAL...
miljardste meter. Hoe kleiner een voor-
werp, hoe groter zijn buitenoppervlakte
ten opzichte van zijn volume, en dat
heeft een invloed op zijn elektrische,
mechanische, chemische en biologische
eigenschappen. Nanotechnologieën vin-
den we terug in alle productiesectoren.
Ze worden onder andere gebruikt om
lichtere en tegelijk sterkere tennisrackets
en fietskaders te vervaardigen, fotovolta-
integreren, koelkasten en wasmachines
om te bouwen tot een `no man's land'
voor bacteriën... Vandaag worden in to-
taal bijna duizend soorten producten
ontworpen op basis van nanotechnolo-
gieën en nanomaterialen. Allemaal bie-
den ze fysisch-chemische eigenschappen
die hun macroscopische tegenhangers
niet hebben: zoals mechanische weer-
stand, chemische reactiviteit, fluorescen-
tie en elektrische geleidbaarheid.
wikkelingen op stapel, met name in de
domeinen van de diagnose (zoals in vitro
en in vivo), de behandelingen (zoals vec-
torisatie en vaccins) of de regeneratieve
geneeskunde (zoals implants en biocom-
patibele prothesen). In de oncofarmaco-
logie ontsnappen de nanodeeltjes van
1 en 100nm aan de immuunafweer en
stapelen ze zich op in de doelzones. En-
docytose beschermt de therapeutische
moleculen en remt hun ejectie door de
celpompen af. Actieve ciblering is mo-
gelijk door in het oppervlak van de na-
nodeeltjes moleculen te integreren die
aan een oppervlaktereceptor van de tu-
morcellen. De nanodeeltjes maken het
mogelijk om biologisch actieve molecu-
len in te kapselen, zodat ze ontsnappen
aan de detoxificatiemechanismen die
de geneesmiddelen uit de cellen drijven.
Deze multidrugweerstand draagt immers
bij tot een mindere activiteit van de klas-
sieke chemotherapie. Nanogeneesmid-
delen zijn beter gericht op hun doelwit,
zodat we de dosissen kunnen verlagen en
vendien kunnen de kern en het oppervlak
van de nanodeeltjes verschillende eigen-
schappen hebben. Nanodeeltjes van de
1
herkend door de opsonines. Zij richten
zich specifiek op de lever en hebben
een korte halfwaardetijd. Die van de 2
glycol (gepegyleerd) dat de halfwaarde-
tijd van het geneesmiddel verlengt. Na-
nogeneesmiddelen van de 3
het actieve bestanddeel inkapselt, een
laag polymeer die de herkenning door de
macrofagen vermijdt en een ligand dat
kleine vinden we tegenwoordig al in onze voeding, onze verzorgingsproducten,
en het milieu. Regelgeving is nodig om te informeren en te beschermen, maar mag
de technologische doorbraken, met name op medisch vlak, niet in de weg staan.