botstevigheid.
calcium via de voeding, ongeveer 600 ā 700 mg, lager
dan de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid, 1.200 mg.
nl zuivelproducten, verhogen is geen simpele opgave
(hypercholesterolemie, lactose intolerantie...).
Het innemen van een Calcium-supplement is dus
meestal noodzakelijk.
voor een verhoging van het cardiovasculair risico kunnen
zorgen.
cente, zeer uitgebreide studie (opvolging van 61.000
vrouwen gedurende 19 jaar) heeft voor het eerst aan-
getoond dat de verhouding tussen calcium-inname en
botgezondheid niet lineair is. Daar waar een totale in-
name lager dan 750 mg per dag, duidelijk te laag is,
blijkt een totale calcium-inname van 1.100 ā 1.200 mg
optimaal voor de botgezondheid terwijl een hogere
inname daarentegen geen bijkomend voordeel biedt,
wel integendeel.
tekort best aangevuld wordt via de voeding maar dan wel
gecombineerd met een supplement van 500 mg calcium.
ert signifikant het risico op vallen.
menten bestudeerd hebben, komen tot dezelfde conclu-
sie: slechts 1 vrouw op 2 blijft haar calcium voortnemen.
de supplementatie (zonder smaak, zonder bereiding) zijn
uiterst belangrijke factoren om de compliance en de doel-
treffendheid van calcium-supplementatie te vrijwaren.
van het onderste lidmaat
Bij kinderen en adolescenten
2. Ziekenhuis Oost-Limburg, Genk;
3. Kinderorthopedie, dienst Orthopedie, uZ Leuven;
4. multi-disciplinaire kindersportteam, dienst Orthopedie, uZ Leuven
r
T
H
o
die soms het uiterste van het lichaam vergen. Het gevolg
hiervan is dat artsen vaker geconfronteerd worden met
acute of chronische sportspecifieke letsels die al dan niet
interfereren met de groei van het kind. Het probleem met
kinderen is dat ze zich ook kunnen presenteren met een
specifiek kinder-orthopedisch probleem dat al dan niet
verergerd wordt door de sportactiviteiten. We trachten in
dit artikel aan de hand van frequent voorkomende klach-
ten een summier maar praktisch hanteerbaar overzicht te
geven van de verschillende sport- en niet-sportspecifieke
orthopedische aandoeningen waarmee het sportende kind
zich kan presenteren.
gangpatroon zonder dat er een direct trauma of een andere
derd worden vanuit het standpunt dat er een intra-articu-
lair probleem van het heupgewricht is. Belangrijk hierbij
is te vermelden dat kinderen met heupproblemen zich
kunnen presenteren met kniepijn die echter een gerefereer-
de pijn is vanuit het heupgewricht. Om die reden is het
vaak interessant om bij elk klinisch onderzoek van de knie
ook het heupgewricht te laten onderzoeken.
groeispurt dat zich kan presenteren met een epifysiolyse
van de femurkop. Typisch zijn dit zwaarlijvige en hypo-
gonadale jongens waarbij door de soms doorgedreven
sport activiteiten een (subacute) slip van de epifyse van het
femur kan optreden. In dit geval zal de heup een vermin-
derde interne rotatie hebben en zal een goede RX van het
bekken aangevuld met een Lauensteinopname meer dui-
delijkheid kunnen brengen (Figuur 1). Dergelijke epifysio-
lyses vereisen een onmiddellijke doorverwijzing met stabi-
lisatie van de slip zo snel mogelijk of op de eerste operatiedag
na de verwijzing.
rechtstreeks gerelateerd zijn aan de sportactiviteiten. Daarom moet de behandelende
geneesheer zich er in de eerste plaats steeds van vergewissen of het `mankende' kind
geen intra-articulair of pediatrisch orthopedisch probleem heeft dat niet direct veroorzaakt
wordt door de sportactiviteiten. Om deze redenen is het belangrijk een strikt differentieel-
diagnostisch algoritme te hanteren waarbij ook rekening gehouden wordt met de leeftijd
van het kind.