Medi-Sfeer Nr 390 Page 30

30 |

Medi-Sfeer 390

29 maart 2012

gAstro news

De behandeling bestaat in een biliaire sfincterotomie met zo nodig
extractie van de stenen.

Een endoscopische behandeling is duidelijk geïndiceerd als de pancrea-
titis gepaard gaat met tekenen van cholangitis of cholestase of in geval
van een ernstige pancreatitis (IMRIE-score > 3 (

Tabel 3), Apache II > 8

of en CRP-gehalte hoger dan 15mg/l). De endoscopische behandeling

moet snel worden uitgevoerd, d.w.z. binnen 72 uur na het begin van de
symptomen (en dus niet binnen 72 uur na opname in het ziekenhuis).

Er is meer discussie over de rol van een endoscopische behandeling bij
een weinig ernstige acute pancreatitis of een ernstige pancreatitis zonder
tekenen van cholestase.

Collectie, maar dan nog

Om de sessie over acute pancreatitis af te ronden, heeft professor
Marc Barthet (Marseille, Frankrijk) een uiteenzetting gegeven over de
behandeling van complicaties. Een acute pancreatitis kan verschillende
soorten collecties veroorzaken, die worden gedefinieerd volgens de
classificatie van Atlanta en die een specifieke aanpak vergen. Bij een
niet-geïnfecteerde necrose moet niet meteen worden ingegrepen. Bij een
geïnfecteerde necrose pleiten de meeste auteurs voor een endoscopische
behandeling met drainage van het letsel in plaats van een chirurgische
behandeling. De mortaliteit bij chirurgie bedraagt immers 50-60%, terwijl
er meerdere endoscopische technieken gevalideerd zijn.

Abcessen treden op 2-6 weken na een ernstige acute pancreatitis. Ze
worden gedraineerd via de maag of het duodenum. Daarna worden één
of meer endoscopische prothesen geplaatst.
Een echo-endoscopische behandeling tot slot is beter dan een klassieke
endoscopische behandeling in geval van pseudocysten (omkapselde,
niet-geïnfecteerde collecties). Zo kunnen immers collecties worden
behandeld die niet uitpuilen in de maag. Een klassieke endoscopische
behandeling leent zich alleen voor een bomberende collectie.

Prof. Olivier Le Moine (Erasmusziekenhuis, Brussel)

MS7033N

Bloedende varices:

van acute behandeling

tot preventie

Philippe Mauclet

"Een risicopatiënt zo snel mogelijk verwijzen
bij het minste vermoeden van bloedende va-
rices is essentieel bij de behandeling", bena-
drukt professor Olivier Le Moine (Erasmus-
ziekenhuis, Brussel). De behandeling van de
acute fase bestaat vooral in vasoactieve ge-
neesmiddelen, profylactische toediening van
antibiotica en endoscopie.
Ligatuur, lijm en TIPS tijdens de acute fase
Slokdarmvarices worden geligatureerd,
maagvarices worden behandeld met injec-
tie van lijm. Bij patiënten die actief bloeden
tijdens de endoscopie of die een gevorderd

leverlijden vertonen, zou de endoscopische
behandeling volgens recente studies moe-
ten worden gevolgd door plaatsing van een
intrahepatische portosystemische anasto-
mose via de vena jugularis (TIPS, transjugu-
lar intra hepatic portosystemic shunt). Daarbij
wordt een tak van de vena portae onder ra-
diologische controle geanastomoseerd met
een vena hepatica door middel van een in-
trahepatische prothese met een diameter van
doorgaans 10mm en een lengte van 5-8cm
(

Figuur 1). Een TIPS verlaagt de druk in de

vena portae en heeft eenzelfde doel als de

chirurgische shunts tussen de vena portae en
de mesenterica of andere, die vroeger werden
aangelegd. Met de nieuwe prothesen die in
de handel werden gebracht (beklede prothe-
sen), is een TIPS even efficiënt als chirurgie,
maar door een percutane behandeling kan de
morbiditeit als gevolg van een laparotomie
worden vermeden. Nieuw hier is de indicatie
profylaxe van vroege recidiefbloeding bij hoog-
risicopatiënten. Een profylactische TIPS ver-
laagt de sterfte zeer significant, wat opmerkelijk
is in de geschiedenis van de behandeling van
portale hypertensie.

De helft van de patiënten met cirrose ontwikkelt slokdarm- of maagvarices. De sterfte aan bloeding uit die varices bedraagt 15 tot
20% na zes weken. De behandeling tijdens de acute fase en de preventieve maatregelen zijn van essentieel belang.