de gebruikte definities variëren
naargelang van de studies. de meeste
experts zijn het er echter over eens
dat een patiënt als goed gecontroleerd
mag worden beschouwd als de time in
therapeutic INR range of ttr hoger dan
65% is.
zich 35% van de behandelingstijd
buiten de therapeutische zone bevindt,
ongeacht of hij zich in een supra- of
infratherapeutisch randgebied bevindt.
de kwestie wordt delicater als we de
criteria moeten bepalen die aangeven dat
een patiënt niet goed onder controle is.
de meeste experts vinden in dat opzicht
dat een ttr lager dan 50% duidelijk wijst
op een ontoereikende controle terwijl een
ttr tussen 50 en 65% een teken van een
suboptimale controle is.
zeldzame studies waarin de patiënten
van erg dichtbij werden gevolgd. in de
klinische studies is hij van de grote orde
van 60-65%. in de dagelijkse praktijk
situeert de ttr zich rond 50 tot 60%...
in ons land om dit te bevestigen. toch
mogen we stellen dat ongeveer een
derde van de patiënten goed, een derde
onvoldoende en een derde suboptimaal
gecontroleerd wordt. dat blijft een
tamelijk ruwe schatting: de kwaliteit
van de controle wordt immers door vele
factoren bepaald: de betrokkenheid van
de behandelende arts, de compliantie van
de patiënt, comorbiditeit,...
worden dat het risico op complicaties
(zowel bloedingscomplicaties als
trombo-embolie) toeneemt naarmate de
inr-regeling moeizamer verloopt. Ook
het belang van een goede educatie van
de patiënt kan niet worden overschat.
er is een onvermijdbare variabiliteit
in de kwaliteit van de controle, mede
afhankelijk van de min of meer strikte
follow-up die is ingesteld.
van de arts en patiënt spelen ook een
rol: sommige artsen en patiënten zijn
vooral bekommerd om het voorkomen