nabumetone 500 mg/fi lmomhulde tablet FARMACEUTISCHE VORM Witte fi lmomhulde tabletten KLINISCHE GEGEVENS Therapeutische indicaties GAMBARAN is aangewezen voor de symptomatische behandeling van verscheidene skeletspieraandoeningen waarvoor een ontstekingsremmende en analgetische behandeling vereist is: - aanval van reumatoïde artritis - artrose - periarticulaire aandoeningen, zoals: bursitis, tendinitis, synoviitis en tendosynoviitis, periarthritis humeroscapularis - verstuiking en verrekking van ligamenten - kneuzing door sportbeoefening Dosering en wijze van toediening Orale toediening. Volwassenen en kinderen ouder dan 14 jaar: De aanbevolen dosis is eenmaal 1 g per dag bij het slapengaan. Deze dosis stemt overeen met twee GAMBARAN fi lmomhulde tabletten van 500 mg. Bij een acute ontstekingsaanval en bij kneuzing als gevolg van sportbeoefening kan meteen een aan- vangsdosis van 1 g worden ingenomen, gevolgd door de aanbevolen dosis van 1 g bij het slapengaan. Bij ernstige symptomen kan 's ochtends een dosis tot 1 g worden ingenomen naast de dagelijkse dosis van 1 g bij het slapengaan. De duur van deze dosisverhoging wordt bepaald door de behandelende arts naargelang de ernst van de symptomen maar dient zo kort mogelijk te zijn en niet langer dan 15 dagen te zijn zonder gepast medisch toezicht. Oudere patiënten: Aangezien de bloedspiegel hoger is bij oudere patiënten, is het raadzaam te beginnen met één GAMBARAN fi lmomhuld tablet van 500 mg per dag, wat in veel gevallen voldoende verlichting brengt; meer dan 1 g per dag is te vermijden. Kinderen jonger dan 14 jaar: Er is momenteel geen vastgestelde dosis voor kinderen jonger dan 14 jaar. Dosis in geval van nierfalen: Als de creatinineklaring minder dan 30 ml/minuut bedraagt, is het raadzaam deze klaring regelmatig te meten en de dosis dienovereenkomstig aan te passen. Als de creatinineklaring meer dan 30 ml/minuut bedraagt, dient de dosis niet te worden aangepast. Het kan weliswaar nuttig zijn te beginnen met de laagst mogelijke dosis (500 mg) en de dosis geleidelijk te verhogen naargelang de respons. Meer nauwlettend toezicht is aan te raden bij oudere patiënten. Dosis in geval van leverfalen: Er dient rekening mee te worden gehouden dat het metabolisme van nabumetone afhangt van de leverfunctie en dus verminderd kan zijn bij patiënten met leverfalen. GAMBARAN mag niet worden voorgeschreven in geval van ernstig leverfalen, bijvoorbeeld in geval van cirrose. Wijze van toediening: GAMBARAN fi lmomhulde tabletten dienen in hun geheel, zonder kauwen, te worden doorgeslikt met wat water. GAMBARAN mag tijdens of buiten de maaltijden worden ingenomen. Bijwerkingen kunnen grotendeels worden vermeden door gebruik van de laagst mogelijke werkzame dosis gedurende de kortst mogelijke tijd die vereist is om de symptomen onder controle te brengen. Contra-indicaties GAMBARAN mag niet worden gebruikt: door patiënten die overgevoelig blijken te zijn voor het werkzaam bestanddeel (nabumetone) of voor één van de hulpstoffen of voor salicylaten of andere niet-steroïdale ontstekingsremmers; door patiënten met symptomen van astma, rinitis of netelroos na inname van acetylsalicylzuur of andere niet-steroïdale ontstekingsremmers. Ernstige anafylactische reacties, zelden fataal echter, werden bij dit type patiënten gerapporteerd nadat ze niet-steroidale ontstekingsremmers hadden ingenomen; tijdens de groeifase van ulcus pepticum; in geval van ernstig leverfalen, bijvoorbeeld in geval van cirrose; in geval van ernstig hartfalen; in geval van actieve cerebrovasculaire of andere hemorragie; bij zwangere vrouwen tijdens het derde trimester van de zwangerschap of bij vrouwen die borstvoeding geven frequentie, als volgt: Zeer vaak ( 1/10) - Vaak ( 1/100, < 1/10) - Soms ( 1/1000, < 1/100) - Zelden ( 1/10000, < 1/1000) - Zeer zelden (< 1/10000) De zeer vaak, vaak en soms voorkomende bijwerkingen werden doorgaans geïdentifi ceerd in gegevens van klinisch onderzoek. De zelden en zeer zelden voorkomende bijwerkingen werden in het algemeen geïdentifi ceerd door spontane meldingen. Bloed- en lymfestelselaandoeningen Zeer zelden: trombocytopenie Immuunsysteemaandoeningen Zeer zelden: anafylaxis, anafylactische reactie Psychische stoornissen Soms: slapeloosheid; Soms: verwardheid, zenuwachtigheid Zenuwstelselaandoeningen Soms: slaperigheid, duizeligheid, hoofdpijn; Soms: paresthesieën, angst, depressie Oogaandoeningen Soms: gezichtsstoornissen Evenwichtsorgaan- en ooraandoeningenVaak: tinnitus, ooraandoening BloedvataandoeningenVaak: verhoogde bloeddruk Ademha- lingsstelsel-, borstkas- en mediastinumaandoeningen Soms: dyspnea, luchtwegaandoening, epistaxis; Soms: interstitiële pneumonie Maag-darmstelselaandoeningenVaak: diar- ree, constipatie, dyspepsie, gastritis, misselijkheid, buikpijn, fl atulentie, occult fecaal bloed, droge mond; Soms: duodenumulcus, maag-darmbloeding, maagzweer, maag-darmaandoening, melaena, braken, stomatitis. Maag-darmstelsel: gastro-intestinale bijwerkingen komen het vaakst voor. Ulcus pepticum, maag-darmperforatie of -bloeding, soms met dodelijke afl oop, kunnen zich voordoen, vooral bij oudere personen. Misselijkheid, braken, fl atulentie, constipatie, dyspepsie, buikpijn, melaena, hematemese, stomatitis ulcerosa, exacerbatie van colitis en ziekte van Crohn (zie rubriek 4.4) zijn gemeld na toediening. Gastritis is minder vaak vastgesteld. Lever- en galaandoeningen Zeer zelden: leverfalen, geelzucht, verhoogde leverfunctie Huid- en onderhuidaandoeningen Vaak: huiduitslag, pruritus Soms: lichtgevoeligheid, netelroos, zweten; Zeer zelden: blaarvorming, zoals toxische epidermale necrolyse, syndroom van Stevens-Johnson, erythema multiforme, angioneurotisch oedeem, pseudoporfyrie, alopecie Skeletspierstelsel- en bindweefselaandoeningen Soms: myopathie Nier- en urineweg- aandoeningen Soms: urinewegaandoeningen Zeer zelden: nierfalen, nefrotisch syndroom Voortplantingsstelsel- en borstaandoeningen Zeer zelden: menorragie Algemene aandoe- ningen en stoornissen op de toedieningsplaats Vaak: oedeem, vermoeidheid; Soms: asthenie OnderzoekenSoms: verhoogde leverfunctietests; Oedeem, hypertensie en hartfalen zijn gemeld tijdens behandeling met niet-steroïdale ontstekingsremmers. Maag-darmulceratie, -perforatie en -bloeding kunnen dodelijk zijn, vooral bij oudere patiënten. Klinisch onderzoek en epidemiologische gegevens lijken uit te wijzen dat gebruik van bepaalde niet-steroïdale ontstekingsremmers (vooral bij hoge dosissen en langdurige behandeling) kan gepaard gaan met een licht verhoogde kans op arteriële trombotische voorvallen (bijv. myocardinfarct of beroerte). HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN Meda Pharma nv, Terhulpsesteenweg 166, B-1170 Brussel NUMMER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN BE135545 GOEDKEURING 01.06.2011 belangrijkste metaboliet: 6-methoxy-2-naftylazijnzuur (6 MNA). Het is een enigszins bijzonder NSAID in die zin dat hij equiselectief is tov. zowel COX-1- als COX-2. Deze bijzondere eigenschap verleent het geneesmiddel onder meer een beter gastro-intestinaal tolerantieprofi el in vergelijking met dat van de klassieke NSAID's, terwijl de doeltreffendheid gelijkwaardig is. Tegelijkertijd lijkt het cardiovasculaire profi el neutraal te zijn en is de renale tolerantie niet signifi cant verschillend van die van placebo, al dienen we op te merken dat de klinische studies werden uitgevoerd bij patiënten met een laag renaal risico (2). Dit gunstige tolerantieprofi el biedt ook een gunstig economisch voordeel. Nabumetone kan immers, onder nauwlettend klinisch toezicht, ook worden toegediend aan patiënten met zelfs recente antecedenten van gastro-intestinale ulcera. De kans op recidiverende bloedingen bedraagt 6,7%, tegenover 22,2% (p = 0,069) met de combinatie naproxen-misoprostol. Eveneens interessant is het feit dat, op basis van een studie in de Canadese provincie Saskatchewan (3), de algehele mortaliteit onder nabumetone lager is dan de mortaliteit bij de andere conventionele NSAID's en minstens gelijkwaardig met die van de combinatie diclofenac-misoprostol. de media minder berichten. Omdat ze COX-1 remmen en bijgevolg ook de synthese van prostaglandine en tromboxaan, veroorzaken NSAID's vaak mucocutane (urticaria, angio-oedeem) of respiratoire reacties (zoals rhinitis of astma). Niet verwonderlijk dus dat nabumetone ook in deze bijzondere omstandigheden werd bestudeerd (1). Aan 70 patiënten met een duidelijke NSAID-intolerantie (30 patiënten met astma of respiratoire reacties en 40 patiënten met mucocutane reacties) werd ofwel nabumetone toegediend (aan alle 70 patiënten), ofwel meloxicam (aan 51 patiënten). die na toediening van de klassieke NSAID's overgevoeligheidsreacties vertonen. Heel wat patiënten met mucocutane of respiratoire reacties op de klassieke NSAID's verdragen de maximale therapeutische dosering van nabumetone uitstekend. 93% van de patiënten met respiratoire overgevoeligheid na toediening van NSAID's (gekenmerkt door rhinitis en/of astma) heeft nagenoeg geen probleem met een bij patiënten met een mucocutane overgevoeligheid voor NSAID's (gekenmerkt door urticaria en/of angio-oedeem). Ook een dosis nabumetone van 2g/dag werd goed verdragen door 88% van de patiënten met een respiratoire overgevoeligheid en 80% van de patiënten met een mucocutane overgevoeligheid voor NSAID's. De toediening van nabumetone bleek dus zeer geruststellend. 66 van de 70 patiënten (94,3%) vertoonden geen bijwerkingen bij een dosis van 1g/dag en 83,6% had geen problemen met een dosis van gemiddeld 2g/dag. Deze cijfers sluiten zeer nauw aan bij de resultaten van patiënten die meloxicam kregen in een dosis van 15mg. De zeldzame patiënten die bijwerkingen vertoonden (van allergische aard), reageerden overigens uitstekend op een behandeling met antihistamines of corticosteroïden. doeltreffendheid vergelijkbaar is met deze van de klassieke NSAID's en de Coxibs van nabumetone (zelfs in zijn maximumdosis) méér dan een alternatief voor de conventionele NSAID's, zelfs en vooral bij patiënten met een NSAID-intolerantie of NSAID-allergie. ulcera en bloedingen van gastro-intestinale oorsprong veroorzaakt dan andere niet-steroïdale anti-infl ammatoire geneesmiddelen. Dat is echter niet het enige voordeel. Recent werd de bijsluiter op 4 vlakken gewijzigd. Er wordt onder meer benadrukt dat, afgaande op de klinische studies, nabumetone ook kan worden toegediend in geval van intolerantie ten aanzien van de andere conventionele NSAID's, ook als die intolerantie van mucocutane of respiratoire aard is (1). nabumetone 500 mg/fi lmomhulde tablet FARMACEUTISCHE VORM Witte fi lmomhulde tabletten KLINISCHE GEGEVENS Therapeutische indicaties GAMBARAN is aangewezen voor de symptomatische behandeling van verscheidene skeletspieraandoeningen waarvoor een ontstekingsremmende en analgetische behandeling vereist is: - aanval van reumatoïde artritis - artrose - periarticulaire aandoeningen, zoals: bursitis, tendinitis, synoviitis en tendosynoviitis, periarthritis humeroscapularis - verstuiking en verrekking van ligamenten - kneuzing door sportbeoefening Dosering en wijze van toediening Orale toediening. Volwassenen en kinderen ouder dan 14 jaar: De aanbevolen dosis is eenmaal 1 g per dag bij het slapengaan. Deze dosis stemt overeen met twee GAMBARAN fi lmomhulde tabletten van 500 mg. Bij een acute ontstekingsaanval en bij kneuzing als gevolg van sportbeoefening kan meteen een aan- vangsdosis van 1 g worden ingenomen, gevolgd door de aanbevolen dosis van 1 g bij het slapengaan. Bij ernstige symptomen kan 's ochtends een dosis tot 1 g worden ingenomen naast de dagelijkse dosis van 1 g bij het slapengaan. De duur van deze dosisverhoging wordt bepaald door de behandelende arts naargelang de ernst van de symptomen maar dient zo kort mogelijk te zijn en niet langer dan 15 dagen te zijn zonder gepast medisch toezicht. Oudere patiënten: Aangezien de bloedspiegel hoger is bij oudere patiënten, is het raadzaam te beginnen met één GAMBARAN fi lmomhuld tablet van 500 mg per dag, wat in veel gevallen voldoende verlichting brengt; meer dan 1 g per dag is te vermijden. Kinderen jonger dan 14 jaar: Er is momenteel geen vastgestelde dosis voor kinderen jonger dan 14 jaar. Dosis in geval van nierfalen: Als de creatinineklaring minder dan 30 ml/minuut bedraagt, is het raadzaam deze klaring regelmatig te meten en de dosis dienovereenkomstig aan te passen. Als de creatinineklaring meer dan 30 ml/minuut bedraagt, dient de dosis niet te worden aangepast. Het kan weliswaar nuttig zijn te beginnen met de laagst mogelijke dosis (500 mg) en de dosis geleidelijk te verhogen naargelang de respons. Meer nauwlettend toezicht is aan te raden bij oudere patiënten. Dosis in geval van leverfalen: Er dient rekening mee te worden gehouden dat het metabolisme van nabumetone afhangt van de leverfunctie en dus verminderd kan zijn bij patiënten met leverfalen. GAMBARAN mag niet worden voorgeschreven in geval van ernstig leverfalen, bijvoorbeeld in geval van cirrose. Wijze van toediening: GAMBARAN fi lmomhulde tabletten dienen in hun geheel, zonder kauwen, te worden doorgeslikt met wat water. GAMBARAN mag tijdens of buiten de maaltijden worden ingenomen. Bijwerkingen kunnen grotendeels worden vermeden door gebruik van de laagst mogelijke werkzame dosis gedurende de kortst mogelijke tijd die vereist is om de symptomen onder controle te brengen. Contra-indicaties GAMBARAN mag niet worden gebruikt: door patiënten die overgevoelig blijken te zijn voor het werkzaam bestanddeel (nabumetone) of voor één van de hulpstoffen of voor salicylaten of andere niet-steroïdale ontstekingsremmers; door patiënten met symptomen van astma, rinitis of netelroos na inname van acetylsalicylzuur of andere niet-steroïdale ontstekingsremmers. Ernstige anafylactische reacties, zelden fataal echter, werden bij dit type patiënten gerapporteerd nadat ze niet-steroidale ontstekingsremmers hadden ingenomen; tijdens de groeifase van ulcus pepticum; in geval van ernstig leverfalen, bijvoorbeeld in geval van cirrose; in geval van ernstig hartfalen; in geval van actieve cerebrovasculaire of andere hemorragie; bij zwangere vrouwen tijdens het derde trimester van de zwangerschap of bij vrouwen die borstvoeding geven frequentie, als volgt: Zeer vaak ( 1/10) - Vaak ( 1/100, < 1/10) - Soms ( 1/1000, < 1/100) - Zelden ( 1/10000, < 1/1000) - Zeer zelden (< 1/10000) De zeer vaak, vaak en soms voorkomende bijwerkingen werden doorgaans geïdentifi ceerd in gegevens van klinisch onderzoek. De zelden en zeer zelden voorkomende bijwerkingen werden in het algemeen geïdentifi ceerd door spontane meldingen. Bloed- en lymfestelselaandoeningen Zeer zelden: trombocytopenie Immuunsysteemaandoeningen Zeer zelden: anafylaxis, anafylactische reactie Psychische stoornissen Soms: slapeloosheid; Soms: verwardheid, zenuwachtigheid Zenuwstelselaandoeningen Soms: slaperigheid, duizeligheid, hoofdpijn; Soms: paresthesieën, angst, depressie Oogaandoeningen Soms: gezichtsstoornissen Evenwichtsorgaan- en ooraandoeningenVaak: tinnitus, ooraandoening BloedvataandoeningenVaak: verhoogde bloeddruk Ademha- lingsstelsel-, borstkas- en mediastinumaandoeningen Soms: dyspnea, luchtwegaandoening, epistaxis; Soms: interstitiële pneumonie Maag-darmstelselaandoeningenVaak: diar- ree, constipatie, dyspepsie, gastritis, misselijkheid, buikpijn, fl atulentie, occult fecaal bloed, droge mond; Soms: duodenumulcus, maag-darmbloeding, maagzweer, maag-darmaandoening, melaena, braken, stomatitis. Maag-darmstelsel: gastro-intestinale bijwerkingen komen het vaakst voor. Ulcus pepticum, maag-darmperforatie of -bloeding, soms met dodelijke afl oop, kunnen zich voordoen, vooral bij oudere personen. Misselijkheid, braken, fl atulentie, constipatie, dyspepsie, buikpijn, melaena, hematemese, stomatitis ulcerosa, exacerbatie van colitis en ziekte van Crohn (zie rubriek 4.4) zijn gemeld na toediening. Gastritis is minder vaak vastgesteld. Lever- en galaandoeningen Zeer zelden: leverfalen, geelzucht, verhoogde leverfunctie Huid- en onderhuidaandoeningen Vaak: huiduitslag, pruritus Soms: lichtgevoeligheid, netelroos, zweten; Zeer zelden: blaarvorming, zoals toxische epidermale necrolyse, syndroom van Stevens-Johnson, erythema multiforme, angioneurotisch oedeem, pseudoporfyrie, alopecie Skeletspierstelsel- en bindweefselaandoeningen Soms: myopathie Nier- en urineweg- aandoeningen Soms: urinewegaandoeningen Zeer zelden: nierfalen, nefrotisch syndroom Voortplantingsstelsel- en borstaandoeningen Zeer zelden: menorragie Algemene aandoe- ningen en stoornissen op de toedieningsplaats Vaak: oedeem, vermoeidheid; Soms: asthenie OnderzoekenSoms: verhoogde leverfunctietests; Oedeem, hypertensie en hartfalen zijn gemeld tijdens behandeling met niet-steroïdale ontstekingsremmers. Maag-darmulceratie, -perforatie en -bloeding kunnen dodelijk zijn, vooral bij oudere patiënten. Klinisch onderzoek en epidemiologische gegevens lijken uit te wijzen dat gebruik van bepaalde niet-steroïdale ontstekingsremmers (vooral bij hoge dosissen en langdurige behandeling) kan gepaard gaan met een licht verhoogde kans op arteriële trombotische voorvallen (bijv. myocardinfarct of beroerte). HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN Meda Pharma nv, Terhulpsesteenweg 166, B-1170 Brussel NUMMER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN BE135545 GOEDKEURING 01.06.2011 |