1. Connolly SJ et al. N Engl J Med 2009; 361: 1139-1151
150 mg : (nog) niet beschikbaar
110 mg - 10 caps : 27,84
110 mg - 60 caps : 131,85
anderen zijn meer bedacht voor de
gevreesde bloedingscomplicaties. Vaak is
dit ook patiënt-afhankelijk.
trombo-embolie significant vermindert.
het percentage ernstige bloedingen
was vergelijkbaar in de twee groepen.
de dosis van 110mg 2x/d gaat gepaard
met een significante daling van de
incidentie van ernstige bloedingen en een
vergelijkbare doeltreffendheid als die van
warfarine. de twee dosissen verminderen
de incidentie van intracraniële bloedingen
significant.
therapeutische zone (inr tussen 2 en 3).
de controle van de antistolling van de
patiënten onder warfarine was dus van
goede kwaliteit en beduidend hoger dan
wat in de dagelijkse praktijk kan worden
bereikt.
antistolling in de groep behandeld met
VKa, is de interne validiteit van de
re-LY-studie onbetwistbaar. we kunnen
daardoor sterke conclusies trekken over
de werkzaamheid en veiligheid van het
nieuwe geneesmiddel.
studie nog worden geëvalueerd: in
welke mate zijn de resultaten uit de
studie ook extrapoleerbaar naar de
dagelijkse praktijk? door de uitstekende
controle van de inr in de re-LY-studie
zouden we kunnen speculeren dat het
therapeutische voordeel nog duidelijker
die controle meestal minder goed is,
maar ik denk dat we voorzichtig moeten
zijn en meer `reallifegegevens' nodig
hebben voor we zo'n conclusie kunnen
formuleren.
inderdaad, ook andere factoren
zouden kunnen meespelen, zoals de
therapietrouw onder Pradaxa
vergewissen dat de patiënt therapietrouw
is en blijft. Ook al is monitoring van
de inr niet meer nodig, toch moeten
we er voor waken dat de patiënt
met voorkamerfibrillatie goed wordt
opgevolgd en dat de therapietrouw van
bepaalde patiënten niet verzwakt. de
huisarts zal in dat opzicht een bepalende
rol spelen.
anticoagulantia maken er een bijzonder
aantrekkelijke optie van bij patiënten
die nog geen behandeling hebben
gekregen: eenvoudig toedieningsschema,
voorspelbaar effect, geen monitoring,
beperkt risico op interacties met andere
geneesmiddelen of met voeding...
150mg 2x/d duidelijk beter is voor
de preventie van cerebrovasculaire
accidenten en systemische embolieën.
dat is de belangrijkste doelstelling als we
een antistollingsbehandeling instellen.
de dosis van 150mg 2x/d wordt dus als de
standaarddosis beschouwd. de dosis van
110mg 2x/d is bedoeld voor 80-plussers,
patiënten die met verapamil worden
behandeld en dient te worden overwogen
voor patiënten met een verhoogd
bloedingsrisico, zoals patiënten met een
creatinineklaring tussen 30 en 50ml/min.
tot slot is een creatinineklaring lager dan
30ml/min een contra-indicatie.
Pradaxa
de vitamine K-antagonisten, waarvan het
gebruik dikwijls moeilijk en suboptimaal
is. Ze vullen ons therapeutische arsenaal
dus op een gunstige manier aan. het
enthousiasme dat is ontstaan door de
resultaten van de klinische studies moet
zich nu nog vertalen in de dagelijkse
klinische praktijk. Onze eerste ervaringen
op dat vlak lijken het therapeutische
voordeel dat werd gerapporteerd in de
literatuur te bevestigen.
onvoldoende controle van
de antistollingstherapie met
bij patiënten bij wie niets aan te
merken valt op de therapietrouw.
dan moet zeker worden overwogen
om over te schakelen op nieuwe
behandelingen. die laatste zijn
ook nuttig bij mensen die met
verschillende (of vaak wisselende)
geneesmiddelen worden behandeld
en bijgevolg een verhoogd risico op
geneesmiddeleninteracties vertonen,
of ook als we een onderbreking van de
behandeling plannen, bijvoorbeeld in
het vooruitzicht van een chirurgische
ingreep.
over te schakelen op de nieuwe
anticoagulantia bij mensen die
acetylsalicylzuur innemen wegens
een contra-indicatie voor VKa's: het
alternatief acetylsalicylzuur volstaat
doorgaans niet om trombo-embolie
doeltreffend te voorkomen.
re-LY-studie heeft bovendien
aangetoond dat er geen significante
interactie bestaat tussen de ttr en
het gunstige effect van Pradaxa
intracraniële bloedingen (2).