laterale cortex. Er wordt een onderscheid
gemaakt tussen craving en het belonings-
concept, dat als functie zou hebben om de
plezierzones in de hersenen te stimuleren
en overeenstemt met familiaal alcoholisme.
Binge drinking zou afhankelijk zijn van het
dopaminerge/opio-erge systeem, zou ge-
voelig zijn voor appetitieve stimuli en zou
dienen om een hedonistische en waak-
deficiëntie te compenseren. Relief craving
stemt overeen met de behoefte om stress
te verminderen en spanning of een veral-
gemeende angststoornis weg te nemen. In
deze context is het reactieve alcoholgebruik
afhankelijk van de GABA-erge en gluta-
materge neuronen die de beslissing om de
val kan gerichte psychotherapie nuttig zijn.
Obsessive craving zou het gevolg zijn van
een serotoninerge disfunctie die verwant
is met wat wordt vastgesteld bij OCD's en
verslavingsgedrag (seks, internet, video-
games) met controleverlies, dat uitmondt in
compulsief drinken. Deze vorm van craving
zou dan ook gevoeliger zijn voor SSRI's en
cognitieve en gedragstherapie.
van verschillende behandelingen gestimu-
leerd. De huidige farmacologische en psy-
chotherapeutische behandelingen helpen
te verminderen of volledige onthouding te
bereiken, maar 40 tot 70% hervalt binnen
het jaar. De oorzaak? Het feit dat alcohol-
gebruik de aanmaak, vrijzetting en activiteit
van de endogene opioïden, mediatoren van
het beloningssysteem (dopamine) verhoogt.
In deze context hebben opioïdantagonis-
ten, zoals natrexon of nalmefen (dat een
langere halfwaardetijd heeft), om de door
de alcohol geïnduceerde beloning te inhibe-
ren en aangeleerd gedrag af te leren dankzij
een zogenaamd uitdovingsmechanisme, ze-
ker nut. De antagonisten blokkeren de opi-
oïden en het `eerste-effectverschijnsel' als
gevolg van het alcoholgebruik, met afname
van de duur van de binge als die aanwezig is.