de glucose meet (de sonde) te verbinden met de insulinepomp, zodat
het automatisch kan worden bediend.
Op technisch vlak steunt deze externe kunstmatige pancreas op
(
een onderhuidse glucosemeter, een techniek die gebaseerd is op
de reactie van de glucose met het enzym glucose-oxidase;
tal van parameters zoals de onmiddellijke bloedsuikerspiegel, het
actieve insuline, het vereiste glycemische doel, enz;
wanneer de bloedsuikerspiegel snel daalt of stijgt of als de waarden
te hoog of te laag zijn, zodat hij de gepaste maatregelen kan nemen.
tiënten kunnen beschikken over een kunstmatige pancreas. Het ant-
woord is vrij eenvoudig. Eerst en vooral moest een draagbaar systeem
worden ontwikkeld, klein genoeg zodat de patiënt het overal met zich
zijn op lange termijn. Niet alleen omdat de glucose wordt gemeten
onder de huid (en de waarden in sommige situaties enigszins kunnen
variëren) en niet in het bloed, maar ook omdat deze meting steunt op
een gluco-enzymatische reactie die in verschillende omstandigheden
en gedurende een zekere tijd moest worden geëvalueerd. Ten slotte
moest het algoritme ook correct zijn en ervoor zorgen dat de insuline-
pomp de gewenste hoeveelheid insuline verstrekt binnen een redelijke
tijd.
mooie vooruitgang, maar omdat hij zich nog in de onderzoeksfase be-
vindt, moeten we voorzichtig en kritisch blijven. De techniek is mo-
menteel nog niet voor alle patiënten beschikbaar en wordt nog steeds
geëvalueerd. Toch verscheen in het laatste nummer van het tijdschrift
van de Association Belge du Diabète onlangs al een interview met pro-
fessor Renard (Montpellier), een van de pioniers in het domein. Vol-
gens hem zal deze technologische doorbraak binnen 5 jaar beschik-
baar zijn, op voorwaarde dat de patiënten die ermee gebaat kunnen
zijn, goed worden geselecteerd en de kosten-batenverhouding binnen
de perken blijft.