(PTH) yan>ts>zl>¤>n>n mekanizmas> olarak önerilmifltir. Bugüne kadar hemen tüm hormonlar için
klinik rezistans sendromlar> tan>mlanm>flt>r.
re komflu hücreler (parakrin etki) ve hatta kendi köken ald>klar> hücreler (otokrin etki)
üzerine etkili olabilece¤i iyi bilinmektedir. Daha güncel olarak baz> hormonlar/büyüme faktör-
lerinin (afla¤>ya bak) köken ald>klar> hücrelerin içerisinde bu hücreleri terk etmeden de etkili
olabildikleri gösterilmifltir (intrakrin eki). Teoride, hormon etkisine rezistans bu yolaklar-
dan biri veya tümü üzerinden olabilir.
de¤erlendirilmekle birlikte; insülin ve büyüme hormonu (GH) gibi birçok hormon hem meta-
bolik, hem de büyümeyi teflvik edici/anabolik (mitojenik) aktiviteye sahip oldu¤undan bu ay>-
r>m yapayd>r.
defekti nedeniyle) ve postreseptör (hormon ba¤lanma aflamas>ndan sonraki anormallikler
nedeniyle). Bu sistem fazlaca basit ve çeliflkilidir; çünkü dolaflan faktörler reseptör ve postre-
septör fonksiyonun her ikisini de etkileyebilir. Alternatif bir önerge hormonal rezistans neden-
lerini iki kategoriye ay>r>r.
1.
rak, insülin reseptör geninde do¤al olarak oluflan >50 nokta mutasyon tan>mlanm>flt>r;
spesifik anormalli¤e ba¤l> olarak reseptöre insülin ba¤lanmas>n>, insülin-insülin reseptör
kompleksinin internalizasyonunu, reseptörün
zasyonunu etkileyebilir.
malar ile reversibldir. Bu defektler hücre kültürlerinde persiste olmazlar.
ne¤inde, insülin etkisini azaltan ekstrinsik faktörler kontregülatuvar hormon fazlal>¤> durum-
lar>n> (örn: Cushing sendromunda oldu¤u gibi glukokortikoid fazlal>¤>), insülin reseptörünü
bloke eden antikorlar> (tip B insülin rezistans sendromu-afla¤>ya bak) ve üremiyi içerir.
ba¤lanma sonras> sinyal mekanizma bölümlerini kodlayan çok say>da gen lokalize edilmifl,
klonlanm>fl ve eksprese edilmifltir (Tablo 2.1). Bu keflifler ve di¤er deneysel çabalar, üç jenerik
peptit-hormon sinyal mekanizmas>n>, steroid hormon etkisinin genel tarz>n> aç>kl>¤a kavufltur-
mufl ve reseptörlerin süperfamilyalara grupland>r>lmas>nda yard>mc> olmufltur.