erkeklerde en s>k görülen malignensilerdir (Carver ve
Sheinfeld, 2005).
olmas>d>r; ki bu da büyük ölçüde, platine-dayal> efektif
kemoterapi ve cerrahi müdahaleden oluflan mükemmel bir
multimodal tedavi modeli sayesinde mümkün olmaktad>r
(Einhorn, 1981).
ditelerinin, yönetim seçeneklerinin seçimine ba¤l> ol-
du¤unun bilinmesi önemlidir. Retroperitoneal lenf nodu
diseksiyonu (RPLND) GHT'li hastalar>n yönetiminde
önemli bir rol oynar. Cerrahinin rolü, kemoterapi rejimle-
rindeki geliflmelere, klinik evreleme modalitelerine ve sü-
rüp giden cerrahi yeniliklere ba¤l> olarak geliflmeye devam
etmektedir (Sheinfeld ve Herr, 1998; Allaf ve ark., 2005;
Albers ve ark., 2008).
GHT'si (NSGHT) olan yüksek riskli hastalarda seçilen yö-
netim stratejisi geleneksel olarak RPLND olmufltur. Bunun
nedeni, RPLND'nin retroperitonu tam olarak evreleyebil-
mesi ve böylelikle metastazlar> olan hastalar> kesin olarak
belirleyebilmesidir. Bunun yan>nda, patolojik evre 1 has-
tal>¤> olanlar ek bir tedavinin toksisite ve morbiditesinden
korunurlar, çünkü yaln>zca cerrahi ile %90 veya fazlas>n-
da uzun süreli hastal>ks>z sa¤kal>m olur. Patolojik evre
2'deki hastalar ise, hastal>klar>n>n yay>l>m> hakk>nda da-
ha fazla bilgi edinmifl olurlar ve RPLND sonras> ileri teda-
vi için bilgilenmifl olarak karar verirler. Bu grupta bulunan
ve düflük hacimli retroperitoneal hastal>¤> olanlarda
(pN1), uygun flekilde yap>lm>fl bir RPLND yaklafl>k %70
oran>nda küratif olabilir ve böylece bu durumda da kemo-
terapiden kaç>n>labilir (Richie and Kantoff, 1991; Donohu-
e ve ark., 1993; Rabbani ve ark., 2001). Retroperiton, ke-
moterapiye dirençli malign GHT ve teratomun en s>k yer-
leflim bölgesi oldu¤undan, RPLND ile bu oluflumlar>n her
ikisi de minimize edilir (Baniel ve ark., 1995). Baz> grup-
lar, retroperitonda teratom bulunmas> e¤iliminden dolay>,
orfliyektomi spesimeninde teratom bulunan tüm klinik ev-
davi oldu¤unu savunurlar (Sheinfeld ve ark., 2003).
RPLND, kemoterapiye dirençli bu elementleri ortadan kal-
d>rarak tedavinin etkinli¤ini maksimize eder.
Geçti¤imiz iki dekadda, çeflitli malignensilerin tedavisinde
minimal invaziv yaklafl>mlar ortaya ç>km>fl ve popüler ol-
mufltur. Retroperitoneal laparoskopik cerrahi, onkolojik
etkinlikten taviz vermeden perioperatif morbiditeyi azalt-
ma, daha iyi kozmetik sonuçlar ve nekahat süresinin k>-
salmas> gibi kan>tlanm>fl faydalar> ile 1990'lar>n bafllar>n-
dan bu yana kullan>lmaktad>r (Cadeddu ve ark., 1998; Al-
laf ve ark., 2004; Permpongkosol ve ark., 2005). Laparos-
kopik RPLND (L-RPLND), aç>k tekni¤e eflde¤er uygulama
yaparken morbiditeyi minimize etmeyi amaçlayan dene-
yimli laparoskopik cerrahlar taraf>ndan giderek daha çok
uygulanan, teknik aç>dan zahmetli bir yöntemdir.
geç relapslar ölümcül ve kemoterapiye dirençli olabil-
di¤inden, aç>k RPLND'de oldu¤u gibi lenf nodlar>n>n
tamamen temizlenmesi ola¤anüstü önem tafl>maktad>r
(Whitmore, 1979; Borge ve ark., 1988; Baniel ve ark.,
1995; Carver ve ark., 2005).
niklerin, sonuçlar ve komplikasyonlar>n tart>flmas> yer al-
m>flt>r. Erken evre NSGHT'lerin yönetimi ve L-RPLND'nin
kemoterapi sonras>ndaki rolü üzerine odaklan>lm>flt>r.
lar>n sonucu olarak, 1991'de laparoskopik renal cerrahi-
nin bafllamas>ndan k>sa süre sonra, klinik evre 1 NSGHT
tedavisinde L-RPLND'nin uygulanabilirli¤ini belgeleyen
birkaç bildiri ortaya ç>kt> (Rukstalis ve Chodak, 1992; Sto-
ne ve ark., 1993; Klotz, 1994). Bunlar>, hastalar>n
%95'inden ço¤unda antegrad ejakülasyonun korunmas>-
n>n yan> s>ra, aç>k RPLND'ye göre daha az kan kayb>, da-
Retroperitoneal Lenfadenektomi