Fc
lenir. Mast hücresi, bazofil ve eozinofillerdeki FcR'leri IgE için özgül-
dür. Di¤er FcR'ler ise monomerik antikor moleküllerine çok yüksek
afinite ile ba¤lan>rlar. Hücre yüzeyinde IgE ile çapraz ba¤lanma sitop-
lazmik granüllerin sal>nmas>n> meydana getirir.
koproteinler olup bir çok dokudan ortaya ç>kabilirler. Bunlar hücreler
aras> haberleflmeyi sa¤layan kimyasal mediyatörler olup efektör hüc-
relerin diferansiyasyonunu düzenler ve immün yan>t> ayarlarlar. Do-
¤al immün sistemde sitokine ba¤l> sinyaller hücre aktivasyonu için
çok önemlidir. En önemli örnekler; NK hücrelerince üretilen ve mak-
rofajlar> aktive eden IFN-
IL-12 ; hasarl> bölgedeki immün olmayan hücrelerden salg>lanan ve
NK ile dendritik hücrelerin aktivitesini sa¤layan IFN-
dokulara göç etmifl orada farkl>laflan ve ço¤alan tipleridir. Doku mak-
rofajlar> genellikle lenfoid organlarda bulunurlar; ancak bunun yan>n-
da perivasküler alan, seröz kavite (plevra, periton) gibi ba¤ dokuda da
bulunurlar. Bunun d>fl>nda akci¤erde alveolar makrofaj, karaci¤erde
Kupffer hücreleri, kemikte osteoblast, santral sinir sisteminde mikrog-
lia ve sinovyal membranda sinovyositler gibi özelleflmifl makrofajlar-
da vard>r. Makrofajlar PRR veya FcR'lerin tetiklenmesi ile aktive olur-
lar ayn> zamanda IFN-
salg>larlar. Reaktif oksijen ürünleri, nitrik oksit, antimikrobiyal katyo-
nik protein ve peptidler ile lizozomal enzimler gibi çok say>da hücre
getirebilir. Bunlara ek olarak mikrobiyal organizmalara sald>rabilir ve
ölü hücreleri de yok edebilirler. Apopitotik hücrelerdeki yüzey mole-
küllerini tan>yarak, herhangi bir inflamatuvar yan>t oluflturmaks>z>n
bu hücreleri yok ederler. Son olarak kazan>lm>fl immün sistemde çok
önemli rolleri vard>r. Antijeni yakalad>ktan sonra antijen sunan hücre
görevi üstlenerek, bu antijenleri T lenfositlere sunarlar. Ancak bu
fonksiyon aç>s>ndan dendritik hücrelerden daha önemsizdirler. IFN-
lar, bunun yan>nda salg>lad>¤> sitokin, kemokin ve büyüme faktörleri
ile immün yan>t>n orkestra flefidirler.
rine antijen sunmakt>r. Naive T hücrelerini aktive edip kazan>lm>fl im-
mün yan>t> bafllatabilen tek hücre tipidir. Dendritik hücreler lenfoid ve
myeloid köklerden elde edilirler. Deri ve mukozal yüzeylerde bulunan
dendritik hücreler "Langerhans hücreleri" olarak adland>r>l>rlar. Hüc-
re d>fl> molekülleri çok iyi bir flekilde endosite edip parçalayabilirler,
ancak yine de bu moleküller T hücrelerini aktive edecek düzeyde yo-
¤unlu¤a sahip de¤ildirler. Uyar>c> sinyali ald>ktan sonra çok etkili bir
antijen sunan hücreye dönüflürler. Aktivasyon sinyali TNF-
PAMP'dan ç>kar (fiekil 42-1). Aktivasyon sonucunda dendritik hücre-
deki kemokin reseptörlerinin profili de¤iflerek, bu hücreler lokal doku-
lardan lenf nodlar>na göç ederler. Buna paralel olarak T hücrelerin ak-
tive olabilmesi için gerekli olan aksesuvar molekülleri eksprese etme-
ye bafllarlar. Lenf nodlar>nda T hücre bölgesine vard>klar>nda endosi-
te ettikleri ve parçalad>klar> antijeni MHC/peptid kompleksi olarak
sunarlar. Yüksek miktarda MHC ve aksesuvar molekül ekspresyonu
ile antijen sunumunu ve T hücre uyar>lmas>n> en iyi flekilde gerçeklefl-
tirirler (fiekil42-2).
makrofaj ve dendritik hücrelerden salg>lanan sitokinlere duyarl>d>rlar.
Makrofaj ve di¤er hücreleri aktive eden özellikle IFN-
releri infeksiyon veya malignite nedeniyle
hasralanm>fl dokular> ve mikroorganizmalar>
tan>rlar. Dendritik hücreler ve monosit/mak-
rofajlar hasarlanm>fl hücrelerden ortaya ç>-
kan endojen uyar>c>lar ve sitokinlerle uyar>la-
bilen, birçok mikroorganizmada bulunan bak-
teriyel molekülü tan>ma amac>yla çok say>da
reseptör tafl>yan hücrelerdir. Kompleman
faktörlerinin ba¤lanmas> da hücre aktivasyo-
nunu tetikleyebilir. Major histokompatibilite
kompleks (MHC) s>n>f-I'in kendini tan>mas>
do¤al öldürücü (NK) hücreler için pozitif ya
da negatif sinyaller ortaya ç>kar>r. Hedef hüc-
re yüzeyinde MHC s>n>f-I moleküllerinin ol-
mamas>, NK hücrelerinin hedef hücreyi öl-
dürmek için aktive olmas>na neden olur.
iliflkili
moleküler
desen
tan>ma reseptörü
reseptörleri
reseptörleri